Af málþingi FAS og Prestafélagi Íslands

Frettir Fimmtudaginn 13. maí stóðu FAS og PÍ fyrir málþingi um um fjölskyldur samkynhneigðra og hjúskaparform. Þetta var annað málþing þessara félaga og ákaflega vel heppnað líkt og það fyrra sem fjallaði um afstöðu samkynhneigðra til kirkju og trúar og afstöðu kirkjunnar til samkynhneigðra. Málþingin eru hluti af því samtali sem þessir aðilar tóku upp á liðnu ári og það er von þeirra sem að þessu standa að samtalið haldi áfram og auki gagnkvæman skilning.

Málþingið þann 13. maí hófst á tónlistarflutningi KK, sem með list sinni opnaði fyrir tilfinningar nálægðar og þeirrar vitundar að öll erum við jarðarbúar ein fjölskylda, svo ólík sem við erum. Síðan fluttu þau stutt ávörp Harpa Njáls formaður FAS og séra Jón Helgi Þórarinsson fráfarandi formaður PÍ sem bæði lýstu mikilli ánægju með samstarfið. Jóni Helga voru þökkuð störfin í þágu málefnisins en hann lét nýverið af formennsku í PÍ og við tók séra Ólafur Jóhannesson. Jón Helgi mun þó starfa áfram að þessum málaflokki.

Á nýafstaðinni prestastefnu skipaði biskup Íslands starfshóp sem ætlað er að vinna að málefnum kirkju og samkynhneigðra. Harpa Njáls fagnaði þessu, en harmaði jafnframt að biskup skyldi ekki geta um það starf sem FAS og PÍ eru að vinna, og varð til þess að hreyfing komst á málefni samkynhneigðra og kirkju sem legið hafði niðri nær alveg frá 1998. Hún harmaði ennfremur þau ummæli sem biskup lét falla um afstöðu kirkjunnar til hjónavígslu samkynhneigðra, en hann taldi afstöðuna óbreytanlega um ófyrirsjáanlega framtíð.

Að loknum ávörpum voru séra Hreinn S. Hákonarson og Bjarnheiður K. Guðmundsdóttir skipuð fundarstjórar.

Í erindi séra Þorvaldur Karl Helgason biskupsritari fór hann almennum orðum um fjölskyldustefnu þjóðkirkjunnar sem brátt verður tekin til endurskoðunar. Samkynhneigðir og aðstandendur þeirra binda vonir við þá endurskoðun.

Grétar Einarsson frá trúarhópi Samtakanna 78 fjallaði í máli sínu um hvort viðurkenning þjóðkirkjunnar á hjúskap / fjölskyldugerð samkynhneigðra væri mikilvæg. Taldi hann svo vera og benti m.a. á tvískinnunginn í þessum málum þar sem samkynhneigður prestur fengi vígslu til helgrar þjónustu en væri meinuð hjónavígsla.

Regína Margrétardóttir sagði frá fjölskyldugerð þar sem tvær konur búa saman með barni sínu og faðirinn sem lagði foreldrunum til sæði er hluti af fjölskyldumyndinni.

Séra Guðmundur Karl Brynjarsson fjallaði um sérleik hjónabands karls og konu gagnvart öðrum sambúðarformum. Hann taldi að kirkjan gæti ekki gengið lengra en að blessa samkynhneigð pör þar eð vígsla þeirra í hjónaband stangaðist á við boðskap heilagrar ritningar og hefðina.

Doktor Sólveig Anna Bóasdóttir nefndi erindi sitt: „Hvað þarf til að „gera“ gott hjónaband og fjölskyldu?” Hún lagði áherslu á mikilvægi þess að hverjum tíma hæfðu ný svör og þar með væri eðlilegt að fjölskyldan tæki breytingum. Það er með öðrum orðum ekkert stöðugt og óbreytanlegt form til fyrir fjölskylduna og það “að gera gott hjónaband og fjölskyldu” er sístætt verkefni.

Að lokum kynnti Hulda Guðmundsdóttir, djáknanemi, fyrstu niðurstöður viðhorfskönnunar sem hún gerði um viðhorf presta og djákna til sambúðar samkynhneigðra og fjölskyldugerðar. Út úr þeim svörum sem bárust (46% svörun) mátti ráða að nú væri lag til að bæta réttarstöðu samkynhneigðra og veita þeim sömu viðurkenningu í sambúð og fjölskyldugerð og öllum öðrum sóknarbörnum íslensku þjóðkirkjunnar.

Á milli erinda voru leyfðar stuttar fyrirspurnir og athugasemdir en ekki gafst tími fyrir áætlað hópastarf og bíður það betri tíma. Þátttakendur voru milli 50 og 60.

Sigfinnur Þorleifsson